✍ تـــــــــــفسیـــــــــــــــر نڪاتے درمورد آیه 76 سوره انعام: قبول ظاهرے ربوبیت ماه و ... براے اعتلاے ڪلمه توحید: در روایتے از امام رضا (ع) میخوانیم:" قوم ابراهیم سه دسته بودند : طایفه اے ستاره زهره را میپرستیدند ، گروهے ماه را و طایفه اے خورشید را. پس از آنڪه ابراهیم از غارے ڪه در آن پنهان شده بود ، خارج شد ( و به این گروههاے مشرڪ برخورد ڪرد) شب هنگام ڪه ستاره زهره را دید گفت : خداے من این است ؛ اما در دل منڪر آن بود و حقیقت را میدانست. پس هنگامیڪه زهره غروب ڪرد گفت : من غروب ڪنندگان را دوست ندارم زیرا غروب ڪردن از صفات چیزیست ڪه بوجود مے آید نه صفت چیزیڪه همیشه هست. پس هنگامیڪه ماه تابان را دید گفت خداے من این است ولے باز منڪر آن بود و حقیقت را میدانست . هنگامیڪه ماه ناپدید شد گفت اگر پروردگارم مرا راهنمایے نڪند ، مسلما از گروه گمراهان خواهم بود.صبحگاهان خورشید فروزان را ڪه دید گفت : این خداے من است .این از زهره و ماه بزرگتر است ولے در دل منڪر آن بود و حقیقت را میدانست. این سخنان ابراهیم براے خبر دادن به دیگران و اقرار به عقیده شرڪ آلود نبود .پس هنگامیڪه خورشید هم غروب ڪرد به هر سه گروه گفت : اے قوم من ، من از شریڪهایے ڪه شما براے خدا میسازید بیزارم .من روے خود را بسوے ڪسے ڪرده ام ڪه آسمانها و زمین را آفریده. من در ایمان خود خالصم و از مشرڪان نیستم . " المیزان.ج 7 .ص212 ڪپے بِدون ذِڪرلینڪ مَمنِوُع و غِیراَخلاقے